114 dagen Afrika

Onze reis is voorbij. Ook al hadden we alle vier ook echt nog verder willen en kunnen rijden; we moesten 13 augustus vanaf Entebbe / Oeganda weer naar huis.

Oeganda is niet alleen één van de toeristische “parels van Afrika” maar ook nog eens een intensieve confrontatie met de andere kant van dit deel van de wereld geweest. Fantastische landschappen, erg mooie natuur, vriendelijke mensen, prachtige natuurgebieden met veel wild aan de ene kant maar aan de andere kant: rellen aan de grenzen met Kenia, Soedan en Congo, veel militaire en UN aanwezigheid, afval en stank langs de straat, slechte hygiëne, kinderen met dikke buiken, veel alcohol, vluchtelingenkampen en het verschil tussen de “muzungu’s” (blanken) en de lokalen. Reizen en genieten en tegelijk zien we het simpel overleven. Op het vliegveld in Entebbe zijn er meer rijen voor UN medewerkers dan voor gewone reizigers.

Thuis aangekomen krijgen we veel vragen over veiligheid, de onbekendheid met de culturen, de hygiëne,  aanslagen, genoeg voedsel en ziekten en natuurlijk over de safari’s. We zijn net begonnen het boek de Staat van Afrika van Richard Dowden, te lezen. Uit dit boek wil ik nu toch citeren om dat het er erg mooi onze blijvende indruk van Afrika weergeeft:

…. Afrika is een uitgestrekt continent, een continent van mensen, niet een verzameling van exotica of een toeristische bestemming.

…. Zoals de meeste mensen weten, kent Afrika een gekwelde geschiedenis en heeft het continent nog steeds met de last van politieke instabiliteit en religieuze , sociale, raciale en etnische competitie. … Afrika is dichtbij. Slechts weinigen gaan erheen. Afrika heeft een reputatie van armoede, ziekte en oorlog. Maar wanneer buitenstanders toch gaan, worden ze vaak verrast door het welkom dat hun ten deel valt en zijn ze eerder betoverd dan beangstigd. In Afrika worden bezoekers verwelkomd en verzorgd. Wie erheen gaat, zal merken dat de meeste Afrikanen vriendelijk, voorkomend en buitengewoon beleefd zijn. De Afrikaanse gulheid stemt de bezoeker keer op keer tot bescheidenheid. Wat wij sociale vaardigheden noemen bezitten de Afrikanen in overvloed. Maar het zijn geen vaardigheden die formeel worden aangeleerd of onderwezen. Afrika kent de gemaakte glimlacht van “een fijne dag verder”niet. Afrikanen ontmoeten en begroeten anderen open, kijken de andere aan als ze praten , pakken handen vast, omhelzen en geven en ontvangen zonder zich nerveus of opgelaten te voelen. Dat alles is even natuurlijk als de muziek op het hele continent. ….

… In Afrika is de basis van het bestaan: licht, aarde, water, voedsel, geboorte, familie, liefde, ziekte, dood – onmiddellijker en intenser…. Om het met een enorme generalisatie te zeggen: te midden van onze verkwistende welvaart en gehaaste levens zijn we de menselijke waarden kwijtgeraakt die in Afrika nog volop aanwezig zijn. ….

We willen iedereen bedanken die ons bij alle voorbereidingen gesteund hebben, die tijdens onze reis met ons meegeleefd hebben, die thuis alles meer dan in orde gehouden hebben, die vanaf  Nederland, Duitsland, Zambia, Malawi …. van onderweg met technische raad en allerlei tips achter ons stonden, de veiligheid- en gezondheidssituaties gecheckt hebben en belangrijk, ons het gevoel gegeven hebben dat familie en echte vriendschappen ook na deze lange reis blijven. Wat hebben we gemist? Niets! Op wat hebben we ons nu weer verheugd? Op alles wat hier voor ons weer is.

Het was zeker weer een fantastische reis, maar als het aan ons ligt ook zeker niet onze laatste!

13604 km vanaf Lusaka / Zambia via Malawi, Tanzania, Rwanda naar Entebbe / Oeganda:

 

Please leave this field empty

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

Email Address *

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

Check your inbox or spam folder to confirm your subscription.