We spelen vaak het spel bollen
Het is een kaart spel waarbij je moet voorspellen hoeveel slagen je krijgt.
Hier is alles wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Ik heb daarom wat bijzondere maar vooral grappige dingen bij elkaar gezocht.
Er is geen stromend water dus maken ze hier een groot gat in de grond met een plank eroverheen en een huisje om het gat.
De foto hieronder is van een jacuzzi. 😉
Bij de luxe toiletten plaatsen ze deze plaatsen waar je gehurkt op zit over het grote poepgat.
In de natuur gaat dat zo :
Het is raar om bij een volk te zijn waarover Niels en Thijn een topondernemers hebben gehouden, bij de Masaï in Tanzania. De Masaï bestaat sinds 1800. De stam Masaï is een nomaden stam in Oost-Afrika. Ze zijn gewend om met hun vee rond te trekken en ze kennen geen landsgrenzen. 
De Masaï herken je aan hun kale hoofden en aan de lang uitgerekte oorlellen. Ze dragen doeken van rode, oker gele of oranje kleur en de mannen lopen altijd met een speer. De scherpe punt mag niet meer op de lange stok zitten omdat de overheid het anders een wapen vindt en die zijn verboden. 
De stam waar wij geweest zijn had als familiewapen twee cirkels op hun wangen. Ik weet niet precies hoe ze die maken maar het lijkt wel ingebrand. Deze cirkels dienen ervoor dat je je eigen familie kunt onderscheiden van de anderen. 
De overheid wil dat de Masaï zich moet aanpassen aan de moderne samenleving en dat doen ze door:
– ze mogen met hun kleding niet meer in het openbaar vervoer komen
– de Masaï was gewend om met hun vee door een land van 1100 bij 300 kilometer te zwerven met hun koeien meer hadden ze ook niet nodig omdat ze de melk van de koeien drinken het vlees eten het bloed drinken en de vacht te gebruiken om warm te blijven. 
Maar nu heeft de overheid ze in bussen naar een veel te klein gebied gebracht en in dit reservoir moeten ze leven.
– ze passen het school systeem niet aan op hun leefwijze.
– ze moeten belastingen per persoon betalen terwijl ze helemaal geen geld kenden ze kenden allen ruilen. De Masaï moet zich nu aanpassen en geld te verdienen : ze staan langs de weg sieraden te verkopen en de mannen verhuren zich aan souvenirs winkels als toeristen attractie en ze laten foto’s van zich maken.
Ik vind het raar dat mensen zich moeten aanpassen zoals de westerlingen willen.
zie ook het verslagje van Vincent >>>
Wij zijn nu in Malawi en zijn naast de weg gestopt. Hier hebben we gezien hoe de mensen tabak aan het persen waren. Maar voor het persen worden de tabaksbladeren van het land afgesneden. 
Daar blijft het een paar dagen liggen om te drogen tot het een bruine kleur krijgen. 
De gedroogde bladeren worden dan naar een pers gebracht. 
Daar wordt de tabak met de hand geperst. 
Ze persen de droge bladeren tot pakketten van 100 kilo. Het is heel veel werk omdat een tabak blaadje heel lang en smal is en ze zijn heel dun daarom kun je er bijna doorheen kijken. 
De tabak wordt dan aan een fabriek verkocht en daar maken ze dan misschien de sigaretten en sigaren die bij ons in Nederland in de winkel liggen.
We zijn onderweg gestopt omdat we bomen zagen die er raar uitzagen. Het bleken rubberbomen te zijn die gebruikt worden als de boom 5 jaar oud is totdat de boom 50 jaar is.
Dit zijn jonge rubber planten
Dit zijn jonge rubberboom planten.
Dit zin de volwassen rubber bomen.
Het rubber word gewonnen door de schors van de boom af te trekken, dan loopt er een wit vloeibaar spul uit de boom, als je het droogt heet het rubber. 
Bij de meeste bomen hangt er een plastic zak over de weggehaalde schors zodat het niet nat wordt. Als de rubber nat wordt is het minder waard. 
Het rubber wordt verkocht aan een fabriek die er rubber producten van maakt, zoals gymschoenen etc.
Om wat extra te verdienen maken de mannen in het bos ballen van het rubber en verkopen deze aan mensen die voorbij komen. Wij hebben er één gekocht en die heeft Nick op de foto in zijn hand.
Wij waren bij de Munali koffie farm ongeveer 50km van Lusaka af en de enige en ook de grootste koffie plantage van heel Zambia. En daar hebben wij allemaal uitleg gekregen over alles wat ze doen op de boerderij. Wij werden rondgeleid door Mosterd Mugala. Hij liet ons alles zien. Er worden hier de volgende producten verbouwt; koffie, soja, granen.
Koffieplant
De koffieplant heeft 5 jaar nodig voor hij van de kweektuin naar buiten geplant word en dan moet je wachten tot er bladeren komen want elk blaadje word een koffie boon.
De bonen worden per hand geplukt.
Plukkers worden per kilo betaald ze krijgen 2 kwacha per kilo (€ 0,20 per kilo) en ze plukken gemiddeld 100 kilo per dag. Ze verdienen dus heel veel en er is soms ruzie om wie de baan mag hebben.
De buitenkant van de koffievrucht is niet een kers, je kunt ze wel eten en ze smaken best wel zoet maar er word geen gebruik van gemaakt de schil wordt alleen maar als compost gebruikt.
Een koffie plant kan 10 jaar gebruikt worden en daarna word de plant helemaal tot onderaan afgekapt dan duurt het weer 5 jaar voordat er weer bessen aan groeien.
De koffieboon uit de vrucht halen
In een koffievrucht zitten meestal 2 zaadjes maar soms ook maar één. Als alles geplukt is voor die dag dan word het in een grote trechter gegooid daarna gaat het in een machine waar de huiden er afgehaald worden. Dan gaan ze door een soort goot en daar kunnen ze planken tussen zetten. 
Bij de eerste plank zitten dan de beste bonen omdat ze zwaarder zijn dan de anderen dus de huidjes en de lichtere bonen zwemmen hoger dan de zwaardere bonen daarom gaan de huidjes met de lichtere bonen over de plank heen en de zware koffie bonen blijven in dat vak liggen en zo gaan ze 5 van die planken langs. 
De beste bonen heten AA daarna komt A,B,C,D. Die bonen die overal overheen gegaan zijn worden later gewoon op de grond in vakjes gelegd en dan mag de koper zelf beslissen welk vakje hij wil kopen.
Als de bonen er helemaal onderuit gekomen waren dan moeten ze een week op 7 verschillende treden drogen en ze worden met de hand omgedraaid. Met een hele grote propeller word lucht onder de koffie door geblazen zodat het goed droogt en er hangt een net boven voor een beetje schaduw zodat ze niet te snel drogen. 
Dan word de groene koffieboon, waar nu alleen nog een dun schilletje om de boon zit, naar de molen gebracht om de huid eraf te krijgen. 
Als dat gedaan is komt de groene koffieboon te voorschijn. 
Zo wordt de boon ook geëxporteerd naar andere landen want een al gebrande boon kun je niet goed exporteren omdat het product niet langer dan 3 maanden houdbaar is. Een deel van alle groene bonen word ook per schip naar de veiling in Rotterdam gestuurd. De grote en bekende koffie merken kopen hier dan de koffie zoals Nestlé en Douwe Egberts.
