Op onze reizen door Afrika hebben we veel hulp projecten gezien. Soms georganiseerd door individuelen en vaak door hele grote organisaties. We hebben projecten bezocht en met eigen ogen gezien hoe ze draaien. Door gesprekken met de lokale bevolking hebben we veel geleerd over het resultaat van deze projecten. Helaas hebben we moeten vaststellen dat veel van het donatie geld uit de westelijke landen niet aankomt. Mensen in het westen hebben gegeven vanuit het “goede-doel” gevoel maar veel geld blijft hangen in de organisatie die ervoor moet zorgen dat het geld op de juiste plek komt.
Ook zijn we met de vraag achter gebleven of het wel goed is zoveel te helpen. Moeten de lokale inwoners niet veel meer zelf doen? Zorgen we wel voor een betere “toekomst”, of lossen we alleen maar het probleem van vandaag op.
Toch zijn we ook bij meerdere projecten geweest die volgens ons zeker wél een verschil maken. Dit zijn de projecten waarbij een kleine groep mensen, een gerichte kans krijgt hun toekomst te verbeteren op een gezonder en beter leven in Afrika. Op één van deze projecten stuiten we toevallig bij onze trektocht door Malawi. (zie verslag dat we toen op ons blog hebben gezet)
![IMG_6737-Floor-Jan-medewerkers-kinderen[1]](https://i0.wp.com/www.pamoja.earth/wp-content/uploads/IMG_6737-Floor-Jan-medewerkers-kinderen1.jpg?resize=1170%2C728&ssl=1)
In Malawi wordt het aantal weeskinderen nu geschat op 1.300.000. Dit aantal zal nog groeien omdat veel twintig tot veertig jarige ouders overlijden door hoofdzakelijk HIV/AIDS. Deze vaak nog jonge ouders vallen weg en hun kinderen blijven alleen achter. Deze kinderen worden zoveel mogelijk door familie opgevangen, bijvoorbeeld door een tante of oma.
![Header[2]](https://i0.wp.com/www.pamoja.earth/wp-content/uploads/Header2.jpg?resize=980%2C140&ssl=1)
In deze families zijn echter vaak al meerdere eigen kinderen en doordat de zorg voor een weeskind of vaak meerdere weeskinderen erbij komt, vormt dit een grote belasting voor deze families. De weeskinderen komen ‘achteraan in de rij’ en hebben daardoor een kleinere kans op voldoende voeding, toegang tot gezondheidszorg en onderwijs. Daarbij hebben ze bijna altijd een groot gebrek aan aandacht.
Floor en Jan, een Nederlands stel, wilden deze weeskinderen toch kansen bieden. Ze starten het project ‘FloJa Malawi’ in Ngara en begonnen in 2009 met de bouw van een dagopvangcentrum. Alle gebouwen, speeltoestellen en bankjes bouwden ze met mensen uit het dorp.
Floor en Jan zijn een Nederlands stel dat net als wij, tijdens diverse reizen het Afrikaanse continent heeft leren kennen, met al zijn schoonheid, armoede en alle problemen. Floor heeft in Nederland in de verzorging gewerkt en Jan was vele jaren actie in de landbouw.
De combinatie van werkervaringen, reizen en hun visie op het leven heeft Floor en Jan tot het initiatief gebracht om vanuit een idealisme dit project, op geheel vrijwillige basis, te gaan opzetten.
Toen wij bij hen waren was het totaal aantal kinderen uitgekomen op 86. Er waren vier klasjes en voor elke klas een leerkracht en een vrijwilliger. Als gezegd bouwen ze alle voorziening zelf en inmiddels zijn er tien mensen uit het eigen dorp bij FloJa aan het werk.
We vinden het geweldig dat Veldzijde kinderen en ouders ook heel concreet willen bijdragen aan betere toekomst kansen voor enkele kinderen, of misschien zelfs een heel gezien.
FloJa: Dagopvang voor weeskinderen http://www.flojamalawi.nl
Andere projecten waar we geweest zijn
Outreach in Kasaya Zambia
Omdat mensen ver van de dokter wonen en ze geen vervoer hebben komt soms een gesponsorde dokter naar de mensen toe. Wij gingen mee met onze Land Rover stampvol pillen voor AIDS patienten.
En hutten bouwen in Mwandi Zambia:
Mwandi USC OVC Project http://www.homes4aidsorphans.com
Onze reizen tot nu zijn echt heel leuk en bijzonder geweest. Al van begin hadden wij nu de droom langer in een van de afrikaase landen te blijven. Leven met de mensen en beleven hoe het leven in deze, zo andere, cultuur gaat. En nu hadden wij de kans ons droom te verwerkelijken….. Wij hadden een project gevonden, die ons de mogelijkheid geeft in een afrikaanse gemeenschap te leven en ook de maatschappelijke verantwoording, die wij voor de mensen daar voelen uit te voeren.
Sinds 2005 is er een gemeenschappelijke project in Mwandi Western Province Zambia, dat het leven van weeskinderen wil verbeteren. De kinderen, meestal zijn het meerdere uit één gezin, worden opgevangen door hun familie en kennissen, die zelf voor het leven weinig hebben. Meestal is er niet genoeg plek in de erg eenvoudige hutjes en ze kunnen het geld voor school niet opbrengen. Paula en Dan van Zyl, die ook de Rotary Club van Livingstone, Zambia bijwonen, zijn nu sinds 9 jaren bezig om met vrijwilligers maar ook met de families zelf nieuwe huizen te bouwen en de kinderen een schoolopleiding te geven.
Daarnaast runnen ze een Outpatient Department, waar iedere dag rond de 70 mensen – soms na uren lang gelopen – naartoe komen om medische hulp te krijgen. Verder vangen ze aan een kant van de Mwandi Mission oudere mensen op, die geen families meer hebben. Ook geven ze ze een thuis. Financieel worden ze hierbij gesteund door de United Church of Zambia maar boven al van donaties en veel vrijwilligers werk.
Het is een door Paula bedacht systeem dat zichzelf financiert. Iedere volontair komt hier niet alleen vrijwilligerswerk doen, maar betaald ook nog eens voor zijn/haar verblijf ongeveer € 30/dag. Daarvoor krijgen ze een bed in een groepstent en alle maaltijden. Met dit geld en de donaties van derden wordt het schoolgeld van de weesjes betaald en ook het materiaal waarvan de hutjes worden gebouwd.
Daarnaast heeft Paula nog wat nevenprojecten zoals het voetbal- of basketbalveld, of een college stipendium voor een kind, dat door een lid van de RotaryClub, een andere service club of door een particulier word gesteund (schoolfee per kind/term ~420 US)
Paula is 63 jaar en gebruikt haar positie, President of the Livingstone Rotary, maximaal voor het verkrijgen van bijdragen.
Graag wilden wij hier onze bijdrage leveren: heel concreet en direct iets aan de mensen geven en zien hoe het leven – misschien is het ook alleen van een familie of een paar kinderen te verbeteren.
Voeding
Er zijn momenteel 280 wezen en kwetsbare kinderen ingeschreven in het voedingsprogramma. Leeftijd variërend van 6 maanden tot 15 jaar. 27 {826f189e666d5f36673a7257a17d487d2b02035bf60506587bf175ebb66be828} van de kinderen die het voedselprogramma wonen HIV positief zijn.
De kinderen krijgen een grote, goed uitgebalanceerde maaltijd ( lunch ) zes dagen per week. Op zondag, zorgen de leden van de 11 verschillende denominatie kerken in Mwandi ervoor dat de kinderen verzorgd worden door leden van de gemeenschap. Het typische menu bestaat uit Nshima, en rijst met veel koolhydraat, rundvlees, vis, kip of eieren en ten minste twee seizoensgebonden groenten elke dag, waaronder kool, zoete aardappelen, pompoen, okra of spinazie, ook tomaat en ui aan soepen en jus bieden.
Als onderdeel van het programma worden lengte en het gewicht van de kinderen gecontroleerd en degenen die het meest behoefte, hebben ontvangen extra voeding in de vorm van HEPS en broodjes in de ochtend.
De kinderen poetsen hun tanden en ontvangen dagelijks multivitaminen en ondergaan health checks , waaronder HIV-tests bij het missie ziekenhuis (maandelijks ). Elke middag leren vrijwilligers uit de gemeenschap de kinderen meer over God met een korte devotie en vervolgens nemen de kinderen deel aan een leuke activiteit ( inkleuren, tekenen, film kijken, drama’s en sporten ). Een van de belangrijkste taken die de OVC personeel heeft, is door te gaan met het geestelijk fundament in de kinderen te bouwen. Ook word hun geleerd dat het goed is om NEE te zeggen tegen misbruik.
Een van de grote voordelen van het programma zijn de prestaties van de kinderen op school geweest. Er is nu veel meer aandacht voor hun cijfers en hun concentratie is verbeterd.
Opvoeders van het plaatselijke ziekenhuis krijgen educatie van de OVC project om de kinderen over HIV / aids te leren. Het is belangrijk kinderen op te leiden voor de gevolgen van hiv / aids en hoe ze het krijgen van de ziekte kunnen voorkomen.
Er zijn 9 vrijwilligers vanuit de Mwandi gemeenschap die eten serveren, bereiden en de eethoek reinigen en met de kinderen tijd doorbrengen zo als ouder zou doen. Een van deze vrijwilligers wijdt haar tijd aan de kinderen met speciale behoeften. Ze hebben momenteel 9 kinderen op het programma met bijzondere behoeften. Het project heeft 2 full-time koks en 2 part-time koks.
De moestuin bij het project ondersteunt het voedselprogramma met verse groenten en de bakkerij geeft de kinderen 3 keer per week vers brood. Ze kopen hun kippen , vlees en melk lokaal binnen Mwandi . Ze geven de kinderen fruit in het seizoen en alle andere spullen voor het menu worden gekocht in Livingstone ( 150 km afstand).
De kinderen op de voeding programma zijn de meest kwetsbaren in de samenleving en zijn vanzelfsprekend dus ook ingeschreven in al de andere programma’s. Het merendeel van de kinderen op het programma ontvangen alleen de een maaltijd per dag die ze hen geven.
Alleenstaande ouder Orphans op voedingsprogramma = 125, Kwetsbare Orphans op voedingsprogramma = 114, Dubbele Orphans ( Geen ouders ) op voedingsprogramma = 41, Mannetjes op voedingsprogramma = 121, Vrouwen op voedingsprogramma = 159
School
De scholen zijn van het land en de leraren worden door de overheid betaald. Er zijn scholen genoeg maar bijna geen leraren. Die leraren die er zijn blijven niet echt lang in Mwandi om dat de woningen voor de leraren super slecht zijn: twee leraaren wonen in een huisje, zonder keuken en zonder badkamer. Buiten staat een “long drop” en gat in de grond om te poepen omdat binnen de riolerimgen verstopt zitten of stuk zijn.
De families van de leraren moeten ergens anders wonen om dat de huisjes te klein zijn.
Zo zijn er geen of niet genoeg goede leraren in Mwandi en het niveau van de opleiding is erg slecht om dat ze hier niet willen en kunnen wonen.
(Hetzelfde geld voor verplegend personeel en artsen van het ziekenhuis. )
Zonder leraren geen opleiding en zonder opleiding geen toekomst.
Paula maakt het tot haar levenswerk om dit probleem de komende jaren op te lossen. Ze heeft daarvoor in totaal bijna €200.000,- nodig.
De eerste dagen kwamen werden er maximaal twee lessen per dag gegeven. De leraren zijn er wel maar staan gewoon buiten te kletsen. Ze zetten vaak wel opgaven op het bord en lopen daarna naar buiten. Vervolgens komen ze een uur later binnen, controleren alles maar vertellen niet uit hoe foute uitwerkingen dan wel hadden gemoeten. 
