School

In Nederland komt water gewoon uit de kraan. De gemeente zorgt ervoor dat er altijd schoon en drinkbaar water uit de kraan komt.

In de meeste Africaanse landen is dat anders. Hier in Zambia is slechts in de hoofdstad en in een paar grote dorpen centraal water beschikbaar. Heel weinig mensen hebben dus een kraan in huis.

De meeste mensen moeten naar een waterpomp die ergens in de buurt is aangelegd. Met deze waterpompen pomp je met de hand je jerrycan vol die de mensen hier vervolgens op hun hoofd naar hun hut terug brengen.

Als je geluk hebt heeft iemand in de buurt een oude fiets, of zelfs een paar ezels.

Het water uit de waterpomp of uit een gat in de grond is bijna altijd vervuilt met bacteriën. Dit komt omdat de mensen niet veel geleerd hebben over hygiene en dus ook heel ziek in de buurt van de waterpomp ken en zo de bron besmetten bijvoorbeeld.
Als je dat water dus drinkt zonder het te filteren of te koken kun je heel erg ziek worden. Wij hebben een eigen waterfilter bij ons en filteren hiermee al het water dat we drinken.

Om te koken of thee en koffie te zetten gebruiken we wel grond water, door het minimaal drie minuten te koken worden alle bacteriën gedood.

Campings en lodges

Op plekken waar veel buitenlanders komen, campings en lodges of bij bijvoorbeeld mensen die naar Africa geëmigreerd zijn, is vaak wel water uit de kraan te krijgen. Deze mensen hebben dan vaak een bore hole, een pijp heel diep in de grond waaruit ze met een zonnepaneel en een pomp water omhoog pompen.
Vervolgens wordt dit water in een zelf gemaakte water toren gepompt en opgeslagen.

Omdat water altijd naar het laagste punt loopt, kun je dus nu een slang uit het groene vat naar een kraan laten lopen en… Luxe stromend water.
Het volgende probleem is nu alleen nog warm water voor de douche.
Hiervoor hebben we in Mwandi bij het Weeskinderen project waar we nu zijn, zelf een warm water boiler gemaakt.
Van vier houten boomstammetjes hebben we een frame gemaakt met daarboven op een oude olie ton. Onder deze ton hangt in een doorgezaagde helft van een andere ton een vuurtje te branden.
Vanuit de watertoren loopt een slang naar ons blauwe boilervat dat zo dus gevult wordt. ( we moeten wel steeds zorgen dat het vat niet overloopt 😉 )
Onderin het vat komt een slang naar buiten die naar onze douche gaat. Simpel, maar het werkt super!

Ook dit jaar hebben Kris en Nick (voetballertjes bij KVV Losser) weer voetballen mee op onze reis door Afrika genomen.
We staan op dit moment in de West Region van Zambia aan de Barotse Flood Plain. Een prachtige plek aan heel uitgestrekte vlaktes die van mei t/m juli overstromen.
We zochten hier eigenlijk een rustig plekje om wild te kamperen maar binnen 5 minuten kwamen de eerste kids. Ze hadden een zelf gemaakte voetbal bij zich. De jongens begonnen te voetballen en de groep kids werd steeds groter.
Kris zei spontaan dat hij hier heel graag een echte leren voetbal wilde uitdelen. De Zambiaanse kinderen waren heel erg blij.

Inmiddels duurde het spel al bijna 2 uur en waren ook grote jongens aangekomen die mee gingen doen.
Af en toe zien we een voetballertje iets uit het “voetbalveld” halen en op eten. Als de jongens dorst hebben rennen ze naar het water en drinken het vies uitziende water. Water vervuild met bacteriën zorgt er in dit deel van Zambia voor dat de gemiddelde leeftijd niet hoger is dan 29.

Een paar van deze jongens spraken engels en vertelden dat ze iedere woensdag een voetbal wedstrijd houden.
Omdat alles hier zo goed voelde hebben we daarop ook een team tenue weggegeven.

De tenues hebben we via KVV’er Peter en zijn vader Jan Dost gekregen van de failliete svv Glanerbrug met reclame van cafe Dikke Toon.
De kids hier in Zambia zijn echt helemaal door het dolle, ze maken van blijdschap salto’s in de lucht. Ze rennen lachend en schreeuwend in hun ” nieuwe” prachtige paarse kleren rond. De sokken kunnen ze niet gebruiken want de meeste kinderen hier lopen op blote voeten en als ze geluk hebben op sandalen. Voor de foto trekken ze de sokken wel even trots aan.

Natuurlijk werd daarop nog langer door gevoetbald in de nieuwe kleren.
Toen het donker begon te worden (binnen 10 minuten is het hier stikdonker) moesten we stoppen.
De kleren werden weer gewisseld tegen hun oude verscheurde en versleten normale kleren en de balpomp, de voetbalkleren en de bal worden als een gouden schat ingezameld en meegenomen.

Wij sluiten de dag, een beetje beduusd van alle dankbaarheid, af met een sundowner, genietend van de prachtige zonsondergang over de plains waarop af en toe een visser in zijn Mokoro voorbij komt. Direct daarop horen we de kinderen nog steeds juichen, lachen en zingen vanwege de blijdschap met hun nieuwe voetbal tenues.
Later smikkelen wij van de gekregen verse vis bij het avond eten.