Home 2015 Africa Een gewone reisdag

Een gewone reisdag

Net als de jaren ervoor reisen we ook dit jaar zonder doel: of beter gezegt: de reis, de weg en elke dag zijn ons doel.

Het voelt alles niet vreemd en de mensen heten ons overal met een “karibu” = welkom. Het leven speelt hier op en langs de straat. “Spelen” is niet het goede woord omdat het leven hier niet echt makkelijk lijkt. 

Nu is hier al de wintertijd en alles is droog en stoffig, maar avond’s om 18:00 nog steeds 31 graden. De mensen zitten of staan aan de stoffigen straaten en proberen iets te verkopen.  

  
   Zelf als de bussen (“basi” op swahili) langs schreuren lopen ze niet op de wind afgekerden kant van de weg om de stof te ontvluchten nog bedekken ze hun gezicht. Wij krijgen er nauwlijks meer adem van al die stof.   

 Matatus (kleine zameltaxi’s)( een Matatu is nooit vol!!!) en de groten bussen zijn naast al de brommertjes ( de besturders moeten hier in tanzania een helm dragen), fietsers en lopende mensen op straat de eenigen voertuigen de ons tegen komen   

 
   

 – heel soms nog een kar met twee ezels of kooien!  

 We worden vaak gevraagt of onze reisen door Afrika wel veilig zijn – ja, tot nu toe hadden wij behalve een dreigende olifant nog geen onveilige situatie hier. De eenige voor wat we elke keer weer bang zijn zijn deze rasenden “harakiri” bussen die ons op de roden zandstraaten met een snellheid en midden over de weg driftend toegemoed knallen.   

 Het eerste kommando is dan: nick en mama: ramen dicht ( links verkeer). En dan maar veer aan het rand en hopen dat het goed gaat. Ze gaan echt niet op zij.  Als ze voorbij zijn zetten we de klaksel aan omdat we door al die stof niet kunnen zien of er nog een brommertje of mensen of nog een auto komt. Het duurt een tijd tot de rode lucht weer verdwijndt. Ook dit is een reden waaroom we de hoofdstraaten het liefst mijden en de kleine 4×4 wegen zoeken. 

Maar de bus stop is wel altijd een attraktie. Er stappen weer en weer verzwete mensen uit – als ik denk dat het nu alle waren komen er nog twintig meer – met kippen en geiten en zakken en matten en kinderen omgebonden …… Diegenen die niet uitstappen krijgen van al de (meestaal) vrouwen bananen, nootjes, ananas, tomatjes en drinken aan het raam aangeboden.   

 Als er een bus stopt komen ze met hun schalen of neg als hier met zuikerried op de hooft van overal aangelopen.   

 Op een transferroute vinden we een wegrestaurant – een klein plaatsje waar vooral bussen even pauze maken. Omdat zaterdag is beslissen wij hier voor lunch patatas ( gebakken aardappeltjes met ei) te gaan eten.   

 De patatas zijn lekker en het schauspiel met al de handelaar’s, kleuren geluiden en geuren is fantastisch. 

Wij als “muzungu’s” (blanke mannen) zijn de attraktie en we moeten met velen van hun op een foto.   

 Aan deze kant van Tanzania zijn er geen camping’s te vinden. Vanaf de hoofdwegen is het s’avond’s niet makkelijk een slaapplekje te vinden.. Er zijn nauwlijk zijstraten waar geen hutjes  staan en overal waar we proberen te stoppen komt weer van ergens een paar kindertjes aan gelopen. We willen natuurlijk niet dat een halve dorp om ons gaat staan. Goede maar niet echt leuke wildcamp plekjes zijn nu de steengruven waarvan ze stenen en zand voor de straatbouw afgraven.   

 Er komt geen mens en we kunnen na een lange reisdag rustig van de avond en de nacht genieten.

   

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

You may also like

Leave a Comment

5 comments

Teun Usleeber 16 July 2015 - 12:57

Leuk zo’n teken van leven… We dachten al dat jullie niet veel receptie op de telefoons hadden 🙂
Maandag zijn wij aan de beurt. Misschien nog tot in Namibie 🙂

Reply
Gerard 16 July 2015 - 21:09

Geweldig leuk begin van de reis.
Wij zien met belangstelling uit naar jullie berichten.

Reply
Marietje en Frans 16 July 2015 - 22:38

Leuk om jullie weer te volgen..weer ‘n hele belevenis!!
wensen jullie ‘nvoorspoedige ve

Reply
Marietje en Frans 16 July 2015 - 22:44

Ging iets mis..een hele goei en veilige voortzetting van de bijzondere reis!!

liefs Marietje en Frans

Reply
Carolien 17 July 2015 - 21:59

Hallo avonturiers, wat een geweldige belevenissen weer en dan die prachtige kleuren. Snap wel dat dit verslavend is. Veel plezier, groetjes Carolien en Mike

Reply