Home 2014 Africa En toch blijven er vele vragen ….

En toch blijven er vele vragen ….

We hebben in de afgelopen weken in Mwandi niet alleen lichamelijk gewerkt maar ook de tijd genomen om met veel mensen te praten en vragen te stellen.

20140529-093332-34412252.jpgZo zijn er  zijn de buschauffeur van de met mensen, zakken en geiten volgepakte bus, de politieman Mr. Spatter, de meneer van het waterproject, de directeur van de school, Cherine van de immigration office, de mevrouw die de kool verkoopt, met de meneer van de apotheek en met die helpers van de outreach, met Gabby en Martin die naast hun werk aan de missie nog extra lessen voor de wezen geven maar geen geld hebben om een leraren opleiding te kunnen volgen, met veel mensen op straat, in hutjes en in de kleine winkels, waarvan we de namen meestal niet eens kunnen uitspreken, met Richard uit Canada, die sinds jaren met Canadese social workers naar Mwandi komt, met Nick en Avis, twee teenies die van goede banen dromen, met Mr. Matamola, de enige leraar voor wiskunde, met de anderen Australische vrijwilligers, die allemaal hun eigen verhaal mee brengen, en natuurlijk ook heel veel ook met Kris en Nick en over hoe zij de dingen zien en vooral ook met Paula, Dan en Matt, onze gastheren, die sinds jaren hier leven en goede dingen doen.

20140529-093333-34413085.jpg

We hebben veel ervaren over het leven hier in Mwandi:

Omdat het nieuwe ziekenhuis word gebouwd is er geen geld meer voor de pre-school.
Omdat er geen dokter in de buurt is moeten mensen tot 50 km lopen om er één te zien, of twee maanden wachten tot er weer een outreach termijn is.
Omdat meisjes met 15/16/17 jaar al hun eerste kind krijgen (waarna de partner meestal wegloopt) breken ze hun opleiding af.

IMG_5028

Omdat de leraren huizen erg slecht zijn willen de goede leraren niet in Mwandi blijven.
Om welke reden dan ook zijn de kosten per schoolperiode sinds dit jaar verdubbelt.
Om dat de mensen te weinig hebben is de criminaliteit, diefstal van eindproducten (koeien, bananen, brood …).
Omdat de overheid water voor iedereen toegankelijk wil maken worden waterleidingen gelegd. Iedereen zou daarvoor  “waterbelasting” moeten betalen – waarvan? En de verantwoordelijke meneer voor dit project heeft al sinds maanden geen salaris meer gekregen.
Omdat de wezen van het orphans feeding program een keer dag per dag een maaltijd krijgen zijn het extra grote porties.
Omdat geprobeert word HIV te reduceren en onder controle te krijgen worden condooms geimporteert en for free uitgedeelt, maar ze zijn meestal op.
Omdat de koeien over het gesponsorde net aangelegde (beton) basketbalveld zijn gelopen en iedereen het erg grappig vond maar niets heeft gedaan is er geen basketbal spel mogelijk.

Omdat leraar een van de slechts betaalde overheidsberoepen in Zambia is krijgt een leraar rond 1000 kwatchas per maand (rond 100 euro) en de goede huisjes kosten rond 700 kwatchas huur per maand.
Omdat er genoeg families zijn die de schooluniformen niet kunnen betalen (10 euro) brengen Kris en Nick hun uniformen ook niet mee terug naar Nederland.

Ik weet nog steeds veel te weinig van de overheid van Zambia, hoe ze denkt en ook wat de cijfers zijn. De situatie is vreedzaam, veilig en de economie en de kwatcha zou stabiel zijn, 70 procent van de mensen is werkloos, de vrouwen doen de familie, het zware werk op het veld en zorgen door de verkoop van een paar tomaten of kool voor de  inkomsten, terwijl de mannen gaan vissen en van de opbrengst mais bier kopen en of bij elkaar zitten te praten.

We hebben wel de indruk dat Mwandi een functionerend dorp is. Er is van genoeg maar ook niet meer. De missie betaald het ziekenhuis, sponsort de school en kijkt dat die die het nodig hebben een hutje krijgen. Geld van de overheid gaat meestal naar Livingstone en aan Mwandi, zo als aan velen kleinen dorpjes, voorbij. DSC_8624

Tijdens onze verschillenden werkprojecten zien we zo veel mensen die zitten te kijken wat we doen – de hele dag, vrouwen en mannen – alleen de een of andere pakt mee aan. Geen lokale vrijwilligers, die de pillen gaan pakken, geen lokale vrijwilligers, die de gaten in de grond voor zijn medeburger graaft. Maar wel altijd weer de vragen van een vrouw of een meneer wanneer we voor hen een hutje bouwen.

Op onze vragen en het “waarom” vinden we de eigenlijk geen antwoord: wat doen wij hier? Zouden ze het zonder onze hulp zelf kunnen doen? Omdat wij het doen, doen ze minder? Wat is met al het geld wat er naartoe gestuurd word? Wachten ze erop? Er zijn zeker ook volontairs die hier alleen naartoe komen voor hun cv en andere die zich ook deze vragen stelt. Zou het niet beter zijn de helft van de bouwgroepen op te vullen met Zambianen om ze te integreren dat ze het ook zelfstandig kunnen. Er zijn wel altijd een paar kinderen die ons bij de hutjes helpen. Is dat dus de generatie, die het in de toekomst dan wel zelfstandig gaat doen? Kunnen we niet beter de opleiding van enkele kinderen sponsoren tot naar het college? Ze kunnen zo een goed beroep krijgen en met hun salaris weer hun broers en zussen en hun kinderen een opleiding betalen. Is het niet beter een naaimachine voor een vrouw te kopen die met haar inkomst weer familieleden kan steunen. Paula en Dan hebben nu als laatste levensdoel de situatie van de leraren in Mwandi te verbeteren om daarmee het opleidingsniveau en daardoor de toekomst te verbeteren. Hoe kunnen we er iets aan doen om vast verankerde waarden in deze cultuur open te breken dat bijv alleen de vrouwen het werk moeten doen?

Mensen verdienen hier niet veel, maar ze krijgen heel veel van de rijke landen. Zou het goed zijn om hun te laten zien dat er meer is voor wat het loont om op te staan en iets aan te pakken?

We weten niet wat het kip of wat het ei is. We hebben wel voor onszelf besloten dat we onze manier van leven en onze cultuur hier niet moeten en kunnen op dwingen.
Onze wereld is door deze ervaring in Mwandi wel weer iets groter geworden!

Tenslotte heeft ons een 13 jarige jongen zonder schoenen net voor ons vertrek na mijn Facebook account gevraagd.

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

You may also like

Leave a Reply to Erik Metternich Cancel Reply

2 comments

frans nijhuis 29 May 2014 - 20:43

Wat’n ander leven daar, kun je bijna niet voorstellen! Zitten wij hier ook nog soms te mekkeren Prettige voortzetting v.d. reis lievegr.Marietje en Frans!

Reply
Erik Metternich 2 June 2014 - 11:20

Pfff; blijft een heftig verhaal. Is het dan ongelijk verdeeld of is het gewoon zoals het is? Het kan alle kanten op echter hebben ze er daar voorlopig niets aan. Maar ga vooral door met het schrijven van dit soort berichte! groetjes de Metterncihtjes.

Reply