Home 2014 Africa Hoogtepunt Oldoinyo Lengai

Hoogtepunt Oldoinyo Lengai

We hebben overnacht aan de voet van de actieve vulkaan die door de Massaï, Oldoinyo Lengai, de berg van god wordt genoemd. De berg is fantastisch en indrukwekkend, vooral omdat ze vrijstaand is. DSC_0713

Omdat de Masaï gisteravond ons drinken hebben gestolen filteren we onze laatste voorraad water uit de jerrycan zodat we dit als drinkwater mee kunnen nemen. Er loopt hier een stroompje water tussen de lava randen door maar als we het koken is het helemaal groen, en zelfs na het filteren smaakt het ontzettend vies, en we zijn bang dat het nog steeds giftig is door alle vulkaan stoffen. IMG_3086We hebben daar trouwens gisteravond wel spagetti mee gekookt 😉 .

We beginnen de wandeling om 8 uur over een relatief eenvoudig pad. IMG_3078Het begint snel warm te worden en voor we het weten wandelen we bij bijna 30 graden Celsius de berg omhoog. Het pad gaat over in vulkaan gruis en het wordt steeds zwaarder om te lopen. We rusten regelmatig uit en genieten van het landschap om ons heen. Iedere 100 hoogtemeters die we stijgen hebben we een mooier uitzicht over het Rift van de Serengeti en de Ngorongoro krater. We kunnen de zebra’s op afstand nog zien grazen. DSC_0765Dan begint een stuk waar we alleen op handen en voeten nog verder komen. De stijging is zeker meer dan 40 procent. Het vulkaangruis is los en de lava stenen brokkelen af onder onze voeten. Het is zwaar en erg warm. DSC_0767Het pad slingert nu niet meer, maar we klimmen gewoon in een rechte lijn naar de top. Uiteindelijk is Nick echt op en na lang wikken en wegen besluiten we dat Kris en ik doorlopen, we zijn immers nog maar 650 hoogtemeters onder de top, en Kirstin en Nick  gaan rustig beginnen aan de terugweg. DSC_0773Kris en ik gaan op pad, het is Kris zijn droom om in een vulkaan krater te kijken (en om eens in het heelal te zijn) en hij is zeer gemotiveerd. Ik twijfel echter steeds meer. Wat als Kirstin uitglijdt? Wat als de slang die op nog geen twee meter afstand van ons op de heenweg plotseling in onze richting siste er nog is en bijt? Wat als ik uitglijd en in zo’n diepe kloof zeker 20 meter naar beneden val?

Kirstin en Nick dalen ondertussen af, maar het is te stijl om te lopen en dus glijden ze op hun voeten , handen en billen naar beneden. DSC_0752

We klimmen door en de stenen worden steeds geler, ik denk dat het zwavel is. Na nog eens drie kwartier zijn we bijna bij de top. De lava platen liggen vol met een witte dikke laag “meel”. We weten niet wat het is. Ik geniet het er enorm van hier alleen met Kris deze uitdaging aan te zijn gegaan. DSC_0761Als we echter voor de vierde keer in een kwartier denken dat we nu echt aan de laatste 100 meter begonnen zijn en de berg zo stijl wordt dat ik het helaas niet meer verantwoord vindt verder te gaan. Ik heb geen idee of met Kirstin en Nick alles wel goed is en het is inmiddels 14 uur en we moeten volgens mij nog wel een uur tot de top, en dat betekend dat we in het donker beneden aan komen. We keren om, gefrustreerd, maar beiden blij met de beslissing, als we merken dat het afdalen nog veel lastiger is dan het klimmen.
Kris haalt zijn handen open en ik gebruik de rol rekverband die Kirstin me gegeven heeft om daarmee zijn handpalmen in te zwachtelen zodat ze als handschoenen werken.

Als we dichter bij de auto komen zien we op het pad steeds weer door Kirstin en Nick gebouwde steenmannetjes staan. Dat vrolijkt ons op en we komen uiteindelijk helemaal moe maar toch voldaan bij de Land Rover aan. DSC_0775Kirstin en Nick wachten ons op met het laatste restje water dat we nog hebben waarin ze een elektrolyt poedertje gedaan heeft dat goed moet werken tegen uitdroging. We hebben helaas de 2.878 meter hoge top niet gehaald, maar we zijn toch trots op elkaar.

You may also like

Leave a Comment

5 comments

Mayke 8 July 2014 - 19:27

Geweldig hoogtepunt voor jullie na het eerdere dieptepunt. Wat een prachtige ervaring moet dit zijn geweest!

Reply
Thaïs, Mason, Peggy en Bart 8 July 2014 - 19:45

geweldig avontuur! Stoer van Kris om zo steil te klimmen….

Reply
Collin 9 July 2014 - 08:46

Heerlijke verhalen, met name de vulkaan, word opgebouwd tot een climax en uiteindelijk alle vier weer op de plek.
Verstandig! Vincent.

Reply
frans nijhuis 10 July 2014 - 18:07

Indrukwekkend maar ook gedurfd!!

Reply
Okko 11 July 2014 - 23:49

Wow, dit is echt top zeg! Fijn om via dit blog dit avontuuren samen op pad zijn een heel klein beetje te mogen meekrijgen.
En wat een superfoto’s!

Reply