We komen vanuit Tanzania (Kipili) en rijden via Sumbasanga. Hier kunnen we voor de laatste keer in Tanzania tanken en nog wat fruit kopen. We maken bijna al onze TZShillingen op.
Omdat het al laat wordt besluiten we ons plan te wijzigen. We wilden vandaag de Zambian zijde van de watervallen bereiken, maar inclusief papierwerk aan de grens wordt dat veel te laat. In onze GPS staat een weg de grens over dus misschien hoeven we niet de dag erop helemaal rond te rijden via de officiele grens.
Rond 17 uur komen we redelijk gaar aan in Kapasua Village. Het laatste deel was weer 4×4 gehobbel. Er blijkt hier helemaal niets te zijn. Een lange stok over de weg is de gate. We denken nog steeds bij een heel mooi uitzicht over de 2de hoogste vrijvallende waterval te kunnen overnachten maar er is hier echt niets. We laten de auto staan en lopen een 200 meter trap naar beneden en staan direct aan de Kalambo falls. De rots is superstijl en 200 meter diep. Op onze buik kruipen we naar de rand om naar beneden te kijken. Geen touw, hek of wat dan ook aan de Tanzaniaanse kant.
Na een half uur wandelen we terug en besluiten ons Wild Camp 10 km buiten het dorp en de drukte van alle enthousiaste kinderen op te slaan.
De volgende morgen zijn we om 7 uur terug en twee jongens willen ons wel de wandelroute naar Zambia brengen.
Het pad slingert door het landschap en via een lange maar wiebelige voetgangers brug steken we illegaal de grens en ook de Kalambo rivier over.
In Zambia wandelen we door Chiungu Village. Mensen praten hier Bimba. In Tanzania wordt Swahili gesproken. Samen spreken ze Longwe (might be spelled wrong). 
Na 2 km komen we aan bij de watervallen en we worden geacht flink te betalen. US$ 60,- dat hebben we niet bij ons. We laten onze laatste TZS zien en na wat gekibbel doet de officer het er voor.
De Zambiaanse kant is echt heel mooi. Daarbij zijn er paden aangelegd met hekken en touwen. De viewpoints geven een fantastisch uitzicht op de diepe waterval.
Na een uur wandelen we rustig terug.
Jammer dat de verwachte weg er niet is want nu moeten we zeker 150 km omrijden om bij de grens te komen.
Een grenspost die nauwelijks iets voor steld en voor de stempels moeten we toch naar Mbale.
We overnachten weer aan de rand van Lake Tanganyika, dit keer bij de Swiss Science Lodge in Mpulungwe.
2 comments
Beste Vincent, Kirstin en de kids,
Ik volg jullie “op afstand”, maar wil nu toch een bijdrage leveren omdat het plekje waar jullie nu zijn bij mij veel herinneringen doet bovenkomen.
In 1976 was ik er samen met mijn vrouw zo’n 6 weken. We reisden per TanZam railway, de chinese spoorlijn, die dat jaar was geopend. Vanaf Dar es Salaam naar Zambia.
De Kalambo falls vonden we op aanwijzingen van de locals. Het was een aardige klim maar halverwege op de zeer steile helling glibberde ik onderuit en bleef verstijfd zitten. Dat kon omdat ik met één hand krampachtig een klein boompje kon vasthouden. Veel boompjes waren er niet en onder mijn voeten zag ik slechts de diepe afgrond (200 meter). Mijn vrouw, een veel betere klimster was al boven.
Ik had het foto toestel en schoot een dia (die naar later bleek totaal was mislukt), maar door mijn hoogtevrees begon ik steeds meer te trillen en verstijven, ik kon geen kant op.
Uiteindelijk ben ik kletsnat van het zweet weer naar beneden gegleden en heb het overleeft…………
Een paar weken later sloeg ik over de kop met een gewoon Renaultje “vier”, ook midden in de rimboe op een goede gravelroad. Ik reed te hard en probeerde op het laatst een pothole te ontwijken en raakte in de slip. Tussen Mbeya en Mpulungu.
Geen hulp, dus je moet wel zelf aan de bak. Mijn vrouw en ik wisten de auto van de helling “af te rollen” tot die weer op zijn wielen stond. Motorkap open en koelwater wegscheppen, starten……..na een tijdje begon hij te lopen. Bumpers en chassis buigen zodat de wielen weer “vrij” liepen en toen rustig richting dorp. Er was wel het één en ander krom, maar daar weten ze in Afrika best raad mee.
Je beleeft altijd wat in Afrika en het levert prachtige verhalen op!
Bedankt voor de mooie foto’s en geniet maar flink.
Arnold Pilon (Round Table Tour 2004)
Ziet er weer fantastisch uit!