Het weer blijft heiig en de gewenste stranddag bij Lake Kivu, een prachtig meer aan de grens met Congo, zit er helaas niet in. We vertrekken min of meer snel (zonder turbo!!) naar het midden van het land, naar “Kigali” de hoofdstad van Rwanda. 
Een erg goede asfalt straat leidt ons naar de stad, de huizen en de mensen zijn voor Afrikaanse begrippen erg netjes. Rwanda is erg strak georganiseerd.
Kigali is destijds zwaar geraakt en vrijwel compleet vernietigd tijdens de genocide in 1994. Het blijft bijzonder dat er geen zichtbare getuigenissen meer te zien zijn. Kigali is een opgebloeide, dynamische, in de toekomst kijkende stad met een goede lokale economie en vele moderne nieuwe gebouwen.
Eén van de bijzondere plekken in Kigali was het Hotel Mille Collines, waar de manager destijds veel mensen verstopt heeft voor de moordende Hutus en daardoor gered heeft.
We bezoeken het Hotel en ook het Kigali Memorial Center waar we nog een keer de verschrikkelijke herinneringen aan de volkerenmoord zien.
Dit memoriaal is wel meer informatief en waarschuwend – de genocide word in een historische samenhang gezet met andere genocides in de recente geschiedenis. In Europa was er op dat moment Balkan crises en de oorlog in ex-Joegoslavië. De vraag blijft: hoe kan zo iets in onze moderne tijd nog gebeuren terwijl de wereld concrete afspraken gemaakt heeft en de UN toekijkt. Na iedere genocide hoor je Never Again, en sinds de tweede wereld oorlog heeft het toch zeker vijf keer weer kunnen gebeuren.
Het is mooi te zien hoe de stad weer is opgebouwd. We hebben een leuke dag in de stad, gaan lekker lunchen, doen onze boodschappen op de traditionele markt.
Vincent en ik gaan een stuk joggen door de stad. We overnachten op het parkeerplekje van een youth hostel. Het is zo als veel hier in Rwanda, erg netjes en schoon en we komen in gesprek met een medewerker van een hulporganisatie en een Duitse medewerker van de UN die in de Congo gestationeerd is.
Interessant hoe dat bij de UN werkt en wat ze ook over de situatie in Rwanda denken: de sterke overheid in Rwanda onderdrukt ook met veel moeite de ethische verschillen. De radio en TV is behoorlijk gecensureerd en er mag zeker niet gesproken worden over Hutus of Tutsi’s. De kinderen horen niet meer veel over de genocide met als nadeel dat ze met hun trauma’s alleen klaar moeten worden. De boodschap van de overheid is: we zijn één volk. Ook als er geen verschillen meer openbaar zijn leven er aangenomen 85{826f189e666d5f36673a7257a17d487d2b02035bf60506587bf175ebb66be828} Hutu’s en 14{826f189e666d5f36673a7257a17d487d2b02035bf60506587bf175ebb66be828} Tutsi’s. Het is hopelijk de volgende generatie die het land ook kalm kan houden.
We hebben op onze reis al erg mooie National Park’s bezocht en daarom besloten in Rwanda geen park te bezoeken. We verlaten Kigali richting noorden en kiezen opnieuw een erg mooie route tussen Lake Ruhondo en Lake Bureo door. Het uitzicht op de vulkanen en de meren is prachtig.
We komen laat in Musanze aan. Vanaf hier gaan veel toeristen naar het Vulkano National Park om de gorilla’s te zien. Voor ons is het alleen maar een tussenstop om verder naar Oeganda te rijden. s’Ochtend’s proberen we nog de Musanze Caves te bezoeken. Ook hier willen ze weer veel geld voor en we vragen de bewaker of hij ons de ingang laat zien – vragen kost niets en hij neemt ons nog een klein stuk mee in de grot. 
Rwanda ziet er netjes opgeruimd uit, zelfs de kleine gravel straten zijn beter als in ieder ander Afrikaans land dat we tot nu toe bezocht hebben. Alleen omdat het zo heuvelachtig is zijn er bijna geen straten en de mensen dragen van alles langs de wegen te voet, met de fiets of soms met een bromfiets. 
Een erg mooie gezicht, ook al moet het echt zwaar zijn om alles op het hoofd te dragen. 
Rwanda heeft al onze verwachting overtroffen. In plaats van een land in verwarring hebben we een land gezien waar mensen verdraagzaam met elkaar samen leven. Iedereen was zeer vriendelijk en behulpzaam. Het land is arm maar prachtig mooi met al haar heuvels en meren. Een aanrader!
3 comments
Erg verrassend allemaal. Had gedacht dat er meer rivaliteit zou zijn. Prachtige foto’s weer. Veel plezier en blijf genieten.
Carolien en Mike
Wat een andere wereld daar in Kigali! En wat prachtig al die kleurige vrouwen!
Eindelijk vooruitgang in Afrika.