Dit moeten we maar niet meer doen…

We rijden door Westelijk Tanzania onderlangs de grens met Burundi en zoeken na Kibondo een overnachtingsplek. Oostelijk van ons ligt het grote Moyowosi Game Reserve en we vinden een toegangsweggetje.

In onze  Tracks4Africa navigatie staat geen enkele weg, maar op onze kaart staat een doorgaande route.

Al het gras wordt weg gebrand en we rijden soms “door” het vuur. We besluiten na 20 km ons kamp op te slaan en de jongens zien bij het uitstappen direct al Girafen voetafdrukken en keutels.

Het is hier helemaal stil en Kirstin en ik genieten daar enorm van. ‘S Morgens heel vroeg een kop koffie, maar het enige wild dat ik zie is een bokje.

  We spreken af dat we proberen een transfertocht dwars dóór het Moyowosi te maken. De weg is erg slecht en het zit hier helemaal vol met Tsee Tsee vliegen. Een plaspauze betekend zeker 5 steken en de auto zit dan ook weer vol met die vieze “blinde vliegen”. De ramen moeten steeds dicht en daardoor wordt het bloedheet in de Land Rover.

Ik begin hem nu langzaam wel te knijpen. De stippellijn op de kaart komt al uren niet meer overeen met de route van de weg en een kamp opzetten met zoveel Tsee Tsee’s en met nog maar 6 ltr water is geen leuk vooruitzicht. We hebben een paar keer een doodlopend pad die het moeras in gaat en moeten dan een andere weg zoeken.  Daarbij is dit een Game Reserve wat niet meer betekend dat Texanen uit de USA hier voor veeld geld wild mogen afschieten en die knallen dus op alles wat beweegd.

Maar op het moment dat we denken dat we nog slechts 40 km moeten tot de straat stoppen we midden in een jagerskamp. Pppfff gered. 

  De mannen zijn super vriendelijk en bieden ons een plek aan voor de nacht.
Ook halen ze een emmer moeraswater waarvan wij een heerlijke douche bouwen. Dat er Nijlpaarden en Krokodillen gepoept hebben in ons douche water makt niet uit. Dit is beter dan een luxe spa. 

 We genieten ‘s nachts van de geluiden van de mopperende Hippo’s, de brullende leeuw 10 km verderop en de kuchende Leopard. Heerlijk, wat een gave plek.

  Het is ‘s morgens wel een teleurstelling als we horen dat er geen doorgaande weg is en dat we de hele 172km hobbelend terug moeten. Maar nu hebben we weer 20 ltr water + nog eens 10 ltr door de jongens tot drinkwater gefilterd moetaswater bij ons. Alles komt goed!