Onze 1ste week in de mission of Mwandi

We zijn sinds zondag, bij ons eerste echte goede doelen project, in Mwandi en staan op een kleine kampeerplek direct bij de mission en hebben zo een goede eerste indruk kunnen krijgen van het missie werk.

Mwandi is een groot, arm dorp met ongeveer 5.000 inwoners. Er loopt zelfs een, erg slechte, asfaltweg naar toe.

De missie is hier sinds 1998 en is net zoals de meeste missieposten in deze omgeving opgezet door de Amerikaanse kerk. Ze hebben nog steeds de verantwoording voor onder andere het ziekenhuis en de kerk.

Sinds 2003 runnen Paula Winland (uit Canada) en Dan van Zyl (Zambia) voor United Church of Zambia (UCZ) hun eigen centrum met de verantwoording voor ongeveer 100 weeskinderen in de leeftijd vanaf 0 t/m 23, die niet door hun families kunnen worden opgevangen. Paula en Dan betalen hun schoolgeld, en zorgen ervoor dat ze een hutje krijgen.
Paula brengt het grootste deel van haar tijd door met zoeken van donaties via de computer (Ï’m hopeless with this computer” Paula). Omdat Vincent haar het afgelopen jaar een paar emails heeft gestuurd is Vincent volgens Paula, de computer genius! 😉

Matt, een jonge Brit, die hier ook als vrijwilliger is begonnen in 2006, is inmiddels supervisor van de vrijwilligers. Deze laatste groep komt van overal uit de wereld om hier te komen helpen.
Het is een door Paula bedacht systeem dat zichzelf financieert. Iedere volontair komt hier niet alleen vrijwilligers doen, maar betaald ook nog eens voor zijn/haar verblijf ongeveer € 30/dag. Daarvoor krijgen ze een bed in een groepstent en alle maaltijden.
Met dit geld en de donaties van derden wordt het schoolgeld van de weesjes betaald en ook het materiaal waarvan de hutjes worden gebouwd.

Daarnaast heeft Paula nog wat nevenprojecten zoals het voetbal- of basketbalveld, of een collegestipendium voor een kind, dat door een lid van de RotaryClub, een andere service club of door een particulier word gesteund.
Paula is 63 jaar en gebruikt haar positie, President of the Livingstone Rotary, maximaal voor het verkrijgen van bijdragen.

Tijdens onze eerste dagen hebben we een indruk gekregen van de school, het ziekenhuis, de missions boerderij, de pre school en de bouw van de hutjes.

We hebben meegebouwd aan een hutje voor Annie, een jonge vrouw met twee kinderen.

Voor drie andere hutjes hebben we al de basis constructie gebouwd. Hiervoor worden per hut dertig gaten van vijftig centimeter diep in de harde zandige grond gegraven waar boomstammen als palen worden ingezet. Alle stammetjes worden met de hand op maat gezaagd en de uitsparingen voor de “dakbalken” worden met een afrikaanse soort bijl uitgehakt. Aan de palen worden met dun touw van twee kanten takken geknoopt waar later met klei van termietenzand de muur word gemaakt. Harde werk bij 30 graden in de zon!

We zijn twee middagen in het ziekenhuis in de apotheek geweest
om te helpen verschillende pilletjes in zakjes te pakken. Met name de HIV/AIDS en de malariapillen komen in hele bulk verpakkingen aan.
We zijn echter erg geschokt over hoe weinig medicijnen er op voorraad zijn. Alleen stelling van 4 meter voor de genoemde pillen en verder maar een kleine stelling met alles wat een ziekenhuis nodig heeft. Voor de narcose is er bijv maar voorraad voor 1 kleine operatie. En dat voor een districtsziekenhuis dat verantwoordelijk voor een omtrek van 200 km. Echt heel triest.
Geen wonder dat de gemiddelde leeftijd niet hoger is dan 40 in deze regio.

De jongens gaan hier nu steeds vanaf 7:30 uur t/m 13:15 naar school. Nick naar de primary school in groep zeven en Kris naar groep acht van de secundary school. We moesten schooluniformen kopen voor 10 euro. Grappig maar zo zien alle kinderen er tenminste gelijk uit.
Tot groep 5 wordt er verplicht lesgegeven in één van de 73 lokale talen. In Nick’s groep praten ze al wel Engels maar alles word nog in de lokale taal “Lozi” vertaald. Nick heeft al een paar vrienden: Murphy en Neddy. 
In Kris groep zit ook Herriet, een dubbel weeskind, dwz dat ze helemaal geen ouders meer heeft, en zij wordt ook door Paula “gefinanceerd”.
Het niveau is wel veel lager dan in NL, Kris was dan ook verbaasd dat de kinderen in groep acht nu pas de tafels leren. Leuk voor Kris om dat hij zo leuk kan mee helpen. Ze praten nu al erg veel englisch.

‘S middags hebben de jongens geen school en helpen ze tot 16 uur mee bij het bouwen van hutjes voor mensen die het nodig hebben.
‘s Avonds wordt op het terrein van Paula, Leopard Orchid genaamd, voor de weeskinderen van groep 10 highschool, bijscholing gegeven door Martin en Gabby, ook weer beschermelingen van Paula. Zij pakken dan een tafeltje in de schaduw, hangen een whiteboard op en wachten op de leerlingen die extra les willen. Kris en Nick leren zo sneller engels en extra wiskunde.

Schoolsysteem

Vanaf maandag mag ik mee om les te geven. Ze hebben op deze school slechts één leraar voor wiskunde.

De school situatie is wel raar hier. De scholen zijn van het land en de leraren worden door de overheid betaald. Er zijn scholen genoeg maar bijna geen leraren. Die leraren die er zijn blijven niet echt lang in Mwandi om dat de woningen voor de leraren super slecht zijn: twee leraaren wonen in een huisje, zonder keuken en zonder badkamer. Buiten staat een “long drop” en gat in de grond om te poepen omdat binnen de riolerimgen verstopt zitten of stuk zijn.
De families moeten ergens anders wonen om dat de huisjes te klein zijn. Zo zijn er geen of niet genoeg goede leraren in Mwandi en het niveau van de opleiding is erg slecht om dat ze hier niet willen en kunnen wonen.
(Hetzelfde geld voor verplegend personeel en artsen van het ziekenhuis. )
Zonder leraren geen opleiding en zonder opleiding geen toekomst.
Paula maakt het tot haar levenswerk om dit probleem de komende jaren op te lossen. Ze heeft daarvoor in totaal bijna €200.000,- nodig. Mocht je iets willen bijdragen dan kan dat door geld over te maken via onze bank NL38RABO0113962088 (scheelt bankkosten) of via haar website http://www.homes4aidsorphans.com

Jou geld
Wij hebben gezien dat de gelden hier goed besteedt worden en daarom besloten de € 1.000 van Rotary Oldenzaal, de € 1.000,- van Ronde Tafel Losser en de € 700,- bij een gebracht door veel kleine donaties van vrienden van ons, klasgenootjes van de jongens etc etc hier achter te laten.
Namens Paula, ontzettend bedankt!

Please leave this field empty

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

Email Address *

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

Check your inbox or spam folder to confirm your subscription.