GREAT migration in Serengeti

Op mijn bucket list staat al jaren de Migration of the Wildebeast.
De Gnoe trekt het hele jaar door achter zijn voedsel aan en het schijnt dat bij het starten van de winter, dat is de droge tijd en die is nu in dit deel van Afrika, de Wildebeest in grote kudden van Serengeti in Tanzania naar Masaï Mara in Kenia verhuizen. In Tanzania verdort namelijk het land en om te grazen hebben ze groene vlaktes nodig.

Afgelopen nacht hebben we 20 km voor de gate, onze laatste avond in Masaï land overnacht. Een mooie wild camp plek tussen hele grote rotsen. Het is ‘s nachts helemaal stil, precies zoals wij dat heerlijk vinden. ‘s morgens staan we om 6 uur op en na het ontbijt met eieren en toast vertrekken we toch wel zenuwachtig richting Serengeti. Op deze route komt nauwelijks verkeer. Er zijn in Serengeti eigenlijk überhaubt geen self drivers, mensen die met eigen auto rondtrekken en de safari autos komen allemaal vanuit Arusha en gaan via de Ngorongoro naar Serengeti.

We rijden via de Klein gate, the north gate, Serengeti binnen en we vragen de scout waar de grote kuddes zich ophouden. Tot onze verbazing zegt de scout dat de beesten in het noorden van het park, en dus op nog geen 50 km afstand zijn vanaf waar we nu staan. Normaal zouden de dieren in het midden/westen moeten zijn en dat is zeker nog 200 km van deze gate. Maar de man is zeker van zijn zaak dus we volgen zijn advies. We boeken twee nachten in Public campsites, dat zijn de “arme” mensen plekken. De meeste bezoekers van Serengeti vliegen in via privé charters en overnachten in zeer luxe Tented Camps voor euro 400 – 800 per nacht.

We rijden richting noord/oosten door prachtig enorme vlaktes. We zien de eerste Zebra’s en kleinere kuddes Gnoe’s. Hoe langer we rijden, hoe groter de kuddes worden tot we uiteindelijk aankomen bij een gebied met enorme kuddes Wildebeest en Zebra’s.

Het is een zeer indrukwekkend gezicht.

Plotseling zien we enkele safari autos langs de Mara rivier staan. De zenuwen gierden door onze auto en we rijden tot dicht aan de wal en daar gebeurd het….. De Gnoe’s steken op volle snelheid de rivier over.

Een ongelovelijk gezicht, ze springen van de rivierbedding gewoon 2 meter naar beneden, klauteren over rotsblokken en glijden weer terug. Ze klimmen over elkaars rug om verder te komen. Veel dieren breken hun poten of verdrinken terwijl we staan te kijken.

De safari auto naast ons winkt naar ons en zegt dat we hem moeten volgen. Hij rijdt heel snel langs de rivier en weet een weg naar de overkant. Wij crossen achter hem aan en we stoppen bij de rivier. Het is ongelofelijk hoe dicht we bij staan en met welk een geweld de dieren proberen over te steken.

Direct zien we ook een grote krokodil, 20 meter stroom opwaarts liggen. Na een tijdje stopt de oversteek omdat tientallen kalfjes weer terug de rivier overgaan omdat ze in alle drukte hun moeders kwijt zijn.

Het wordt nu weer rustiger en hier en daar drijven dode Gnoe’s. Het is geen leuk gezicht.
Ineens komt de krokodil in beweging en zwemt naar de plek waar zojuist honderden Gnoes overstaken. Zijn aandacht wordt getrokken door een kalfje dat met zijn voorpoot vast zit tussen twee rotsen. Het schreeuwt luidt. De krokodil duikt onder en we zien hem naderen tot hij plotseling een “sprong” maakt en het kalf pakt

Een krokodil verdrinkt normaal zijn prooi door haar onder water te trekken, maar omdat het hier zo ondiep is lukt dat niet en horen we het kalfje nog lang schreeuwen.

We zijn zwaar onder de indruk van dat wat zich hier een kwartier lang heeft afgespeeld. Het is nu 16 uur en ons hoofd zit vol met alles wat we gezien hebben. We willen rust en komen er dan pas achter dat er binnen 100 km geen Public campsite is. Omdat je niet snel kunt rijden in een natuurgebied en we geen zin hebben in een rit van 4-5 uur rijden we naar een luxe Tented Camp dat we vanmorgen gezien hebben en vragen of we mogen overnachten. De aanwezige manager stuurt ons naar de in het camp aanwezige ranger en hij geeft ons een plek wel 500 meter buiten het kamp en dicht bij het water.We hebben net de stoelen uitgeklapt of we zien een grote kudde Gnoes op 300 meter afstand van ons de kolder in de kop krijgen.

Ze rennen in galop naar de rivier voor ons en verdringen zich voor de oversteek. Wat hebben wij een geluk. Er zijn mensen die hier zeker een week zijn en niets zien en hier gebeurt het voor onze neus. Later op de avond nog eens en ‘s morgens om 6 uur nog eens. Wat een spektakel en wat een geluk dat wij hier bij kunnen zijn.

‘s Morgens ontbijten we rustig en gaan weer op pad. Vanmorgen hebben we minder geluk, maar na uren wachten op dezelfde plek aan het water besluiten we verderop eens te kijken. Opnieuw zien we diverse grote kuddes Wildebeest. En ook nu begint er in eens één te rennen en verzamelen verschillende kuddes zich tot één grote kudde die dan op dezelfde plek, en het liefst tegelijk het water door willen.

Pffff, wat een overweldigende ervaring. We besluiten een extra dag in Serengeti te blijven maar het wordt toch tijden zo’n 150 km af te zakken richting centraal Serengeti omdat we via de west gate het park willen verlaten.

Vee Gnoes overleven de oversteek niet of ze breken hun poten. Dat tot groot plezier van gieren, maraboes en hyena’s. Boven iedere crossing zie je van verre de gieren al in de lucht cirkelen,