Noord west Zambia
Dit jaar is onze reis weer iets anders als de vorige jaren. Elke ochtend zitten Vincent en ik vroeg, als de zon opkomt bij de koffie en overleggen hoeveel km we willen maken of liever hoe lang we willen rijden die dag en waar we naartoe rijden.
Tot nu toe zijn we veel langs het Lake Tanganyika gereden. Dit betekende slechte rode stoffige wegen, weinig dorpjes, geen steden ( geen supermarktjes) maar aan het eind van de dag steeds weer een verrassend prachtige plek ergens aan het water of met een fantastische uitzicht over het meer.
Nu zitten we aan het kleine strand op een Camping in de Ndole Bay, één van de zuidwestelijkste plekjes aan het Lake Tanganijka. Het tijdverschill met Tanzania is een uur en het is net iets na 6:00 dat de zon opkomt. Twee dagen geleden zijn we in Mbala/Mpulungwe vertrokken richting Ndole. Er blijkt na veel contact met mensen die het gebied kennen echt geen shortcut langs het meer door het Sumbwe NP en dus moesten we de 440 km lange erg slechte weg via Mporokosa naar Sumba rijden.
Pas in het donker rond 19:00 bereiken we het dorpje en we zijn volgens de GPS nog 873 meter voor de Campsite als er met een luide sis onze rechte voorband leegloopt. Pffff, moe maar wel ook weer grappig wisselen we samen nog het wiel. Nu verheugen we ons echt op een koud biertje en een rustige nacht ( er is op deze wegen veel lawaai in de Laro – voor de lol meten we soms het geluidsniveau en komen steeds over de 110 decibel uit!!!).
Pas s’ochtend’s zien we dat het opnieuw een mooie plek is en de slopende weg het waard was.
Het is tijd voor een rustdag aan het strand.
Gelukkig heeft Craig (de eigenaar) een kleine workshop en wij krijgen een nieuwe binnenband voor het wiel. Uit Sumba laten we ons per boot nog een nieuwe accu meenemen.
De volgende ochtend vertrekken we op tijd. Omdat we echt niet weer die lange slechte weg terug willen nemen we na 80 km een afslag oost. Geen best idee blijkt al snel. De weg is deels 4×4 en we worden er erg moe van en moeten moeite doen ons te motiveren. Maar, de omgeving is prachtig, we doorcruisen kleine dorpjes waar kindjes in de typisch houten kommen met een grote stamper maismeel staan te stampen. De huisjes zijn prachtig en ook heel mooi beschildert.
Verrassend dat mensen in deze armoede hier energie voor hebben.
Uiteindelijk bereiken we rond 16 uur ons doel. De Lumangwe Falls.
Tot onze blijdschap zijn we opnieuw alleen en we parkeren onze auto direct naast top van de falls.
In een baldadige bui gaan we in uitgesleten rotsgaten zitten in de rivierbedding op nog geen 5 meter van de enorme waterval
en genieten onze sundowner aan het vuur.
FANTASTISCH.