Terug in Mwandi

De weg van Livingstone nar Mwandi werd op het moment dat we er 2 jaar terug weg gingen hersteld. Maar dat waar we nu overrijden mag geen weg meer heten. Asfalt met potholes waar je tot aan de onderkant van de auto in kunt wegzakken. We kruipen dus voort over deze “snelweg” zeer geconcentreerd om ieder gat op tijd te ontwijken. 
Als we in de buurt van Mwandi komen wordt het wat stiller in de auto (nog steeds 110dB). We zijn er nieuwsgierig wat we gaan aantreffen op de plek waar de jongens naar school zijn geweest en waar we een paar weken geholpen hebben bij het ontwikkelingswerk. 

Als we aankomen laten we de Dukes of Hazard luchthoorn horen en de medewerkers van destijds staan ons breedlahemd op te wachten. Veel knuffels en kussen en alles voelt goed. Paula Winland komt ons tegemoet als een Michelin mannetje. In een dikke winterjas en met muts, want het is hier winter, geven we haar een knuffel. 

Paula verteld en dat ze haar heeft gebroken met de Mission Church. Ze waren alleen nog maar bezig met politiek in plaats van met de bevolking volgens haar. Ze heeft nu haar eigen NGO en zorgt voor funding van een Pre-school en ze bouwt nog dagelijks huisjes van modder en takken voor de zwakken en de wezen.

Verder ondersteund ze met haar vrijwilligers het ziekenhuis in Sesheke. Hoewel er vaker niet dan wel een dokter schijnt te zijn. 

De splinter nieuwe watertoren die net gebouwd werd toen wij er waren is na nog geen 3 maanden bezweken onder het water gewichten en 10 duizenden liters waren vielen 12 meter naar beneden dwars door de muren van het gebouwtje er naast. 

Zo is van veel dingen die in opbouw waren toen wij er waren weinig in stand gebleven. Paula knokt nog hard en voelt wat gefrusltreerd over haar resultaten.

Please leave this field empty

Sign up to receive our latest travels in your inbox.

Kirstin & Vincent

Email Address *

We don’t spam! Read our [link]privacy policy[/link] for more info.

Check your inbox or spam folder to confirm your subscription.