Na 70km verlaten we het asfalt en direct begint de uitdaging die over Khaudum beschreven staat: heel diep zacht zand.
Dit betekend dat we lucht uit onze banden moeten laten lopen en rijden volgens het motto: zo langzaam als mogelijk -zo snel als nodig.
Eigenlijk mag je Khaudum alleen in een konvooi van minimaal 2 auto’s ingaan omdat het risiko om in het diepe zand te blijven steken te groot is maar wij vertrouwen op onze laro en op Vincent’s 4×4 ervaring. Eerder hoorden wij dat de gehuurde auto’s hier niet mochten komen, dus verwachten wij ook niet veel hulp van andere voertuigen. Het enige voertuig die we nog kilometers voor het eigenlijke park zien is een bouwtruck – we delen met hun onze lunch – misschien hebben we ze nog wel nodig.
De gate vanaf het noorden is in aanbouw. Het gras staat hoog, we zien nauwlijks wild maar ook omdat het rijden in het zand echt spannend is.
De late middag komen we voorbij een prachtige vlakte en een paar olifanten en zoeken een plek op de nieuw gebouwde Khaudum Campsite.
Tot de volgende Campsite Sikeretti zijn het 100 kilometer. De wegen bestaan niet alleen uit diep zand maar zijn tegelijk gevult met kleine bumps. We noemen het springzand – we hobbelen enorm en de max speed is 15 km/uur . Omdat we wel tijd aan de waterholes willen doorbrengen om op wild te wachten die hier naartoe trekken om te drinken beslissen we al vroeg dat de enige volgende Campsite in dit park niet onze overnachtingsplek word.
De waterholes worden via zonnepanelen en waterpompen bij droogte gevult. Als niet zouden de dieren verder uit het park trekken op zoek naar water en zo niet meer kunnen worden beschermd. Alleen bij de waterholes zien we wild maar het lange wachten loont wel.
Het is al laat als we een plekje voor de nacht zoeken. Een paar rangers laten ons dicht bij een waterhole camperen. Wel onzeker omdat het hartstikke illegaal is en er vorige nacht ook nog leeuwen waren geweest. We moeten vroeg in onze tenten en kunnen van hier zien hoe een hele kudde olifanten drinken en baden. S’nacht zijn we omgeven door natuur- en dier geluiden – zels een leopaard horen we dicht bij “hoesten”.
We vertrekken vroeg en nu wel direkt naar de uitgang in het zuiden. Rond de middag bereiken we de gate en betalen de parkfee van 90 Namibien Dollars: rond 7 euro voor ons allen inkl auto. De weg vanaf de gate in richtung Tsumkwe blijkt nog zo een uitdaging. We moeten opletten om in de uitgereden diepe sporen in het diepe zand niet met het chassis vast te komen zitten.
2 comments
Het blijft een spannende onderneming.
heerlijk zo,n uitdaging geniet ervan hier alles oke ook met basco en de konijnen bij jullie thuis zijn er genoeg van
gras keurig gemaaid
liefs pap mam