Van Zyl’s pas

Kirstin heeft gedroomd dat we de berg zijn afgerold en ik heb ook flinke kriebels in mijn buik als we wakker worden. 
In plaats van ons normale ochtend ritueel slaan we dit keer de rustige kop koffie bij zonsopgang over en gooien we de jongens uit bed. 

De Van Zyl’s pas staat bekend als een uitdaging voor iedere echte 4×4 rijder en voor het afdalen van de 13 km lange pas staat dik 2 uur. 

We rijden rond 7:15 uur weg en starten de afdaling. Hoewel we al op 1.400 meter zijn gaat het pad bestaande uit dikke losse stenen eerst omhoog. 

De jongens merken de spanning en zitten te klieren met elkaar. Ik maan ze tot rust want de weg kost alle concentratie. 

Maar het valt allemaal mee. Waarschijnlijk omdat we in 5 jaar Africa ook al heel wat 4×4 km achter de kiezen hebben. Het pad is een typische bergpas. 

Smal, steile en diepe afgrond maar gelukkig niet levensgevaarlijk. Wel is het zwaar en moeten we ons hoofd er goed bij houden. 

Maar er zijn plekjes waar we uit de LaRo kunnen om even uit te rusten en vooral te genieten van de indrukwekkende omgeving. 

Na 6 km lijkt de eeg loodrecht naar beneden te kiepen want we zien niets meer voor de motorkap. Uitstappen dus maar en met steentjes op het pad leg ik een route uit op de rotsen en keien.

Als ik deze netjes volg zou het goed moeten gaan. De auto piept en kraakt maar de 3 ton zware last “hangt” op de motor zoals het hoort en we kruipen dit lastige stukje af. 

Hiernaar wordt de weg weer iets makkelijker en goed 2 uur later stoppen we onderaan de pass bij het Jan Joubert memorial punt in de Marienfluss vlakte. Volgens de traditie leggen we hier “onze” eigen naamsteen neer. 

Pppff we zijn veilig en zonder schade beneden. De spanning valt weg en we genieten na van de enorme ervaring.